دار الرواية المصرية
14
عاصى قام يشوف مين و كانت هند
فيروز انصدمت لما شافت انه مسجل الرقم و انها بترن عليه فى ولت زى ده
فيروز بصت لعاصى
و انصدمت انه رد
عاصى : الو .... ازيك
فيروز بصاله بصدمة و الدموع متحجرة فى عينها
عاصى بعد الموبيل و بصوت واطى
عاصى : فيروز اطلعى يلا نامى
فيروز : بس انا كنت عايزة اقولك حاجة
عاصى : مش فاضى دلوقتى يلا بعدين بقى
فيروز قامت و قفلت الباب وراها و طلعت اوضتها منهارة
تانى يوم الصبح بتتقلب لقيت عاصى نايم جنبها
فيروز اتخضت و قامت فجأة بتصرخ
عاصى قام بفزع
عاصى : فى ايه
فيروز بتلم الملاية عليها : انت ايه دخلك اوضتى
عاصى : و فيها ايه طب ما انتى دخلتى اوضتى امبارح كنتى عايزة تقولى حاجة امبارح
فيروز : خلاص مفيش
عاصى : لاء فيه مالك
فيروز : لاء ما انت كنت مشغول بليل
عاصى ببرود علشان يغصها : ايوة فعلا و بقيت فاضى دلوقتى تقدرى تقولى
فيروز : الحاجة بتفقد معنها لو متقالتش وقتها مش هيبقى ليها لازمة
عاصى قرب منها : ليه كنتى هتقولى ايه
فيروز: ابعد انت دلوقتى خاطب
عاصى : ما انتى مراتى أقرب براحتى
فيروز: لاء مش براحتك و انت اصلا شايفنى مراتك طب و هند
عاصى لاستفزازها : هند ديه حاجة تانية غيرك
فيروز : طلقنى انا عايزة أمشى من هنا
عاصى : انسى الكلمة ديه .... انا عايز اعرف كنتى جاية اوضتى بليل ليه
فيروز : عايز تعرف ليه ما انا مش مهمة
عاصى : متغيريش الكلام
فيروز : مبقاش له لازمة كلامى اللى كنت عايزة اقوله بليل كفاية هند تسمعها و فيروز لاء.... بعد اذنك انا عايزة اغير و اخرج اتفضل
عاصى : رايحة فين على الصبح كده انتى فى اجازة
فيروز : مش مهم تعرف بعد اذنك
عاصى : يعنى ايه مش مهم اعرف .... هتروحى فين ....اقولك مفيش نزول اصلا
فيروز : انا عايزة انزل
عاصى بغضب : فيرووووووز متعنديش و اترزعى مش عايز كلام كتير ..... انتى متغيرة ليه بقيتى بتخبى فى ايه عايزة تروحى فين
فيروز : انا كنت عايزة اروح لبابا و ماما بقالى كتير مروحتش
عاصى : حاضر
فيروز : بجد
عاصى : ايوة بس مش انهاردة
فيروز : ليه
عاصى : نازل انهاردة مع هند اتفقت معايا امبارح
فيروز : بجد والله
عاصى : ايوة فى حاجة
فيروز : لاء ابدا بس زى ما قولتلك انا هروح مش هستنى
عاصى : عايزة تسفرى لوحدك
فيروز : ايوة فى حاجة
عاصى : نعمممممم ده انا مش بخليكى تنزلى فى حتة لوحدك تقوليلى عايزة تسفرى لوحدك
فيروز : مش انت هتروح لخطبتك سبنى فى حالى بقى
عاصى : بت انتى انا صبرى نفذ عليكى مش هفضل احيلك طول النهار انا نازل و هقولهم بره متخرجيش تمام و اتعشى انا هتاخر انهاردة و قام عاصى من على السرير بغضب
فيروز مستغربة ان عاصى فجأة نسيها و اهتمامها بيها قل .... اتغير مبقاش زى الاول
على بليل
هاشم بيخبط
فيروز فتحت الباب
هاشم اتخض لما شاف فيروز معيطة
هاشم : مالك يا فيروز انتى كويسة
فيروز: لاء يا ابيه انا مش عارفة اعمل ايه
هاشم: مالك بس
فيروز : اوعدى متقولش لحد ده سر مش لايقة حد غيرك اقوله
هاشم: اوعدك مش هقول لحد مالك بقى
فيروز حكتله كل حاجة و انها بتحب عاصى بس خايفة و على هند
هاشم : قومى البسى
فيروز : هنروح فين
هاشم : انتى عارفة فين عاصى دلوقتى
فيروز : لاء فين
هاشم : بيقرأ فاتحة هند .... انا و انتى هنروح
فيروز : بلاش يا ابيه
هاشم : عاصى لازم يفهم انك قوية لو فضلتى تعيطى عمره ما هيهتم يا فيروز انا اخوكى و هفضل فى ضهرك و انا معاكى يلا قومى البسى
فيروز : حاضر
هاشم: ممكن سؤال
فيروز: اتفضل
هاشم: انتى ليه طالما بتحبى عاصى مقولتلوش على فكرة هو بيعمل كده علشان هو فكرك فعلا مش بتحبيه
فيروز : لاء يا ابيه هو بيحب هند و بيعمل كده بإرادته بقى بيعملنى وحش اوى
هاشم : طب يلا البسى
فيروز قامت لبست و راحت مع هاشم
فى قصر كريم الالفى
عاصى قاعد بيضحك و بيبص على هند اللى باين عليها الفرحة
هاشم دخل
عاصى : اخيرا جيت كنت فكرك مش جاى
هاشم : ازاى ماجيش هى بس اللى اخرتنى
عاصى : هى مين و بص لاقى فيروز دخلت ورا هاشم
عاصى بغضب يحاول اخفائه: هااااااشم
و فجأة لقى كريم رايح ناحية فيروز
استوب
شاهد👈(الحلقه الخامسه عشر)
اكتب تعليق برايك هنا