رواية قدرى اللطيف الفصل الرابع 4
-فرحة بصريخ: لااااااا بابااااااااا مستحيل يموت ويسيبنا لوحدنا وهو عارف ان ملناش فى الدنيا دى بعد ربنا غيره بابا مش جبان عشان يهرب من مسؤليتنا ويسيبنا بدرى انتى كدابة كدابة
كل هذا وسط صدمة سعدية اللى مستحملتش فكرة ان جوزها وعشرة عمرها وحبها الابدى رحل وتركها وحيدة لتقع من طولها
اسلام بزعيق للممرضة: تورلى بسرعة مستنية ايه؟
احضرت الممرضة التورلى وجاء الطبيب وفحص سعدية وخرج وهو بيقول: للاسف المريضة دخلت فى حالة غيبوبة بارادتها عقلها الباطن استجاب ليها والله اعلم هتفوق منها امتى عن اذنكم
كانت فرحة بتسمع بجمود لا بتبكى ولا بتصرخ حاول اسلام معاها كتير لكن فشل لانها دخلت فى حالة صدمة وجه الطبيب واتفحصها بدون اى جدوى دخل اسلام عليها الغرفة وبدون اى مقدمات احتضنها وهو بيقول: عيطى اصرخى بس متسكتيش يا فرحة ارجوكى
فرحة كانت راسها جنب قلبه مسكت فى قميصه وبأعلى صوت وبصرخة الم وقهر ووجع: ااااااااااااااااااااااااااااااااه
كل اللى فى المستشفى سمع الصرخة اما اسلام فحس لاول مرة ان قلبه هيخرج من مكانه بعد صرخة الوجع فأكملت وهى متعلقة بيه: ليييييييييييييه بس كده يارب والله انا مؤمنة بقضاءك وقدرك بس انت اخدت منى ابويا فى وقت انا بأشد الاحتياج ليه يارب والنبى برد قلبى يارب
كان اسلام بيشدد عليها فى حضنه وبدون وعى سقطت الدموع من عيونه وقال: اتكلمى كمان قولى كل اللى نفسك فيه قولى كل حاجة
فرحة وهى بتخرج من حضنه: هو هو السبب نادر الجوهرى اللى ق.. تل ابويا يا اسلام والنبى اقت.. له زى ما حرمنى من ابويا
اسلام وهو بيمسح دموعها: هشششششش اهدى مهما كان اللى عمل كده اوعدك انى مش هسيبه الا ببدلة الاعدام
دخل الدكتور وعطى ليها حقنة مهدأة بسببها نامت خرج اسلام ولقى فارس قاعد ع كرسى لوحده بيقرأ سور قصيرة من القرآن
فارس: هو بابا كده راح عند ربنا ومش هنشوفه تانى يا عمو؟
اسلام: هنشوفه يا حبيبى بس فى الجنة ان شاء الله
فارس: يعنى بابا هيكون فى الجنة؟
اسلام: ان شاء الله يكون فى منزلة الشهداء ويدخل الجنة
فارس: بس ليه بابا مات وهو مكنش تعبان وانا عندى سرطان والكل قال انى هموت قبله؟
اسلام بدموع اخده فى حضنه: مش بالسن ولا بالمرض والصحة يا فارس بص الناس كلها عاملة زى ركاب القطر كل واحد بينزل فى محطته اللى ربنا كاتبها ليه بالثانية ومتخافش يا حبيبى انت بطل صح هتعمل العملية ان شاء الله وتقوم بالسلامة ينفع تسيب ماما وفرحة بدون راجل
فارس ببراءة: هسيبهم مع ربنا ومعاك
حضنه اسلام واخده ومشى من المستشفى .... عند نادر اللى كان لسه فى النايت كلوب وسكران
انور: اوامر معاليك اتنفذت يا باشا
نادر بضحك: عفارم عليك يا انور الخطة الجاية بقى نخلص من مراته
انور: مش لازم اصلها من صدمتها ع سبعها دخلت فى غيبوبة
نادر وهو بيحط رجل ع رجل: يا جماله ايه الاخبار العسل دى طب البت بقى فين؟
انور: فى المستشفى فى حالة صدمة
نادر: عظيم ظبط امورك بقى عشان تخطفها من المستشفى وتجيبهالى بكرة ع الشقة اوك
انور: اوك يا باشا
عند سهير جالها اتصال من الشخص المجهول وقالها ع جوازات نادر من بنات البلد وعن فرحة واهلها وانه حاليا بيدور عليهم عشان ينتقم منهم
سهير: حلو اوى هحولك المبلغ اللى اتفقنا عليه ع حسابك حالا
قفلت السكة وقالت بغرور: لحد كده وكفاية يا نادر يا جوهرى انت اللى كتبت نهايتك بايدك ... اتصلت ع المحامى وقالت: اسمعنى كويس ونفذ اللى هقوله ده بالحرف......
فى صباح اليوم التالى كان نادر نايم فى شقة تانية غير فيلته وصل ليه رسالة من البنك بتقول: تم تجميد جميع حساباتكم
نادر بغضب اتصل ع المحامى: انت يا سعد الزفت البنك جمد الارصدة بتاعتى ليه؟
سعد بخوف: اللى حصل ده بأمر من مدام سهير يا نادر بيه
نادر: ايه سهير؟ وليه تعمل كده وعشان ايه؟
سعد: معرفش
نادر: وازاى قدرت تعمل كده اصلا؟
سعد: حضرتك كنت عامل ليها توكيل بالتصرف يا فندم وهى استخدمته وده حقها القانونى
نادر بغضب قفل السكة وكسر الفون اخد عربيته واتجه للفيلا لكن البودى جاردات منعوه من الدخول فصوته على وده خلى سهير تخرج
سهير: ايه المهزلة اللى بتحصل هنا؟
نادر: الكلاب دول بيمنعونى من دخول فيلتى كلكم مطرودين
سهير: وانت تطردهم ليه بصفتك ايه اصلا دى اوامرى انا وهما بينفذوها
نادر باندهاش: اوامرك؟ انا مش فاهم حاجة انتى ايه اللى قلبك عليا القلبة السودة دى؟!
سهير بجبروت: لانك راجل خاين وناكر للجميل كنت مفكر انى نايمة ع ودانى ومش عارفة حاجة عن بلاويك وعمايلك السودا من اثار لمخدرات لسلاح لممنوعات لتهرب جمركى كل ده وانا بقول معليش طالما مفيش ضرر ع شركتى وفلوسى هو حر لكن توصل بيك القذارة انك تتجوز عليا انا 25 بنت بنوت يا بجاحتك يا شيخ لا وكمان بتأجرهم يا قر.. نى بالساعة ويوم ما حد قالك لا عاوز تإذيه هو واهله خلاص لحد كده وكفاية انا خدتك ببدلة واحدة وهسيبك ببدلة واحدة برضه يا حقير
نادر: يعنى ايه؟!
سهير: يعنى تتطلقنى وترجع لمكانك اللى جيبتك منه يا وغد الشارع يلمك
نادر بضحك: لا يا مدام مش نادر الجوهرى اللى يتاكل لحم ويترمى عضم مش كفاية انى مستحمل قرفك اتجوزتك وانتى اكبر منى بعشر سنين وعقيم واتحرمت من الخلفة بسببك
سهير بدموع: وانت اللى زيك يكون اب ليه ها تعرف ايه انت عن الانسانية وانت لو عندك ذرة ضمير كنت عملت كده فى بنات الناس امشى من هنا يا نادر مش عاوزة اشوف وشك
نادر سحب مسد.. س من جيب واحد من البودى جاردات وقال: طالما ضياع بضياع يبقى انتى الجانية ع روحك يا سهير ..... طاخ وضرب رصاصة فى نص دماغها وقعت ميتة ع الفور ووو...
شاهد👈الفصل الخامس
تمتلك مدونه دار الروايه المصريه مجموعة
من أكبر الروايات المتنوعة الحصرية والمميزة
اكتب ف بحث جوجل دار الروايه المصريه
واستمتع بقراء جميع الروايات الحصرية والمميزة
اكتب تعليق برايك هنا