رواية حب بدون ارادتى الفصل الرابع 4
وفجأة جيه حد وشدها من ايدها
نور بخوف من غير ما تبصله : الحقونى انا بتخط.ف
فارس: هششش انا فارس اسكتى
نور وهى بتاخد نفسها وبتحط ايدها على قلبها : خضتينى يا عم فيه ايه هو حد يشد حد كدا
فارس : والله انتى مراتى واعمل فيكى اللى انا عايزاه وبعدين مش هقولك كتير اتعدلى وانتى بتتكلمى معايا عشان بجد مزعلكيش
نور : ورينى
فارس مسك..ها جامد من طرحتها واتكلم بعصبية: شوفتى تحبى اوريكى اكتر من كدا
نور بصتله بدموع و وجع : خلاص خلاص بس سيبنى
بعد عنها: هو انا مش قولتلك متحمليش على رجلك كتير ولا انا كلامى مبيتسمعش
بصتله بخوف : كنت حابة اتمشى شوية والله
فارس: اقسم بالله العظيم يا نور لو ما سمعتى كلامى بعد كدا لهتحول لفارس عمرك ما شفتيه لو كان البيه اللى انتى متجوزه كان مدلعك وسيبك تمشى بمزاجك فأنا غيره انتى فاهمة
نور بصتله بأستغراب: انت تعرف عادل
صف.عها صف.عة شديدة: اسمه مسمعهوش على لسانك تانى
بصله وهى بتحط أيدها على وشها واتكلمت بأنهيار: انا بجد تعبت ومبقتش فاهمة حاجه مش كفاية انك اتجوزتنى غصب كمان بت..مد ايدك عليا
فارس بصوت عالى: نووووور متعليش صوتك
كامل : انتوا بتتخنقوا ولا ايه هى دى مرتك
فارس: ايوا يا جدى
كامل: نورتى الصعيد يبتى
حاولت تدارى دموعها واتكلمت بصعوبة : شكرا
فارس شالها بصتله
نور بغضب : نزلينى
فارس : رجلك مجر.وحة مش هسيبك تمشى عليها
نور : انا بعرف امشى لوحدى
بصلها بصة كانت كفيلة تسكتها خالص
كامل كان بيبصلهم ويبتسم
فارس: عن اذنك يا جدى
كامل: اتفضل يا ولدى
شالها وطلع بيها وسط نظرات الفرحة من سميرة والغيظ والحقد من نسمة وامها
دخل اوضته وهو لسه شايلها حاطها على السرير براحة
نور بصتله بخوف وهو قرب منها
فارس وهو بيبص على رجليها : لسه بتوجعك
نور : مش أوى
فارس : تمام
سابها وخل..ع قميصه
نور : انت هتنام
فارس: انتى شايفة ايه
نور : امم تمام
فارس: هتنامى بهدومك
نور : انا هلبس ايه مجبتش هدومى معايا و
فارس: وايه ما تنطقى
نور : و نسمة بنت عمك دى الصراحة باين مش طايقنى فمش هعرف اروح اقولها تجبلى لبس من عندها ومحرجه من مامتك
فارس: هششش انتى هتحكيلى قصة حياتك ادخلى البسى حاجه من هدومى لحد بكرة ونا هجبلك لبس من أمى
نور : امم البس ايه من عندك
فارس بصلها بعصبية: مش عارف ما تتصرفى
نور : حاضر
دخلت غرفة الملابس ولبست قميص من بتوعه وكان طويل عليها نظراً لفرق الطول الكبير اللى ما بينهم نور جاية لكتف فارس
خرجت من الاوضة وهو كان قاعد على السرير بيفكر فى حاجة بصلها برغب.ة كبيرة
فارس بتوهان: ايه دا
نور بخوف وخجل وهى بترجع شعرها ورا ودنها: انا جيت عشان البس بنطلون من عندك بس كان واسع اوى ومعرفتش البسه
فارس برغبة وهو بيبلع ريقه وبيتكلم بصعوبة : لا دا انا خبط على امى دلوقتي واخليها تجبلك حاجة تلبسيها من عندها احسن
نور : طنط سميرة نامت من بدرى
فارس بعصبية وهو بيحاول يتحكم فى نفسه: تمام
راحت قعدت جنبه على السرير ريحه الفروالة اللى طالعة منها بدأ يشميها قرب منها دف.ن رأسه فى رقبتها ليستنشق ريحتها اتوترت وبدأت تفرك فى ايديها مسك ايديها
: بطلى الحركة دى
نور بتوتر : هو هو انت ممكن تبعد
بصلها بعصبية: ليه مبتحبيش غيره يل.مسك
نور : عادل دلوقتي طاليقى ومبقاش بيربطنى بيه اى صلة
فارس بعصبية: قولتلك متجبيش سيرته تانى
بدأ يشدد على ايدها اكتر لحد اما كانت هت.نكسر فى ايده
اتلكمت بوجع ودموع : اااااه
فارس ببرود : ايه وجعتك
نور : هو انا عملتلك ايه ليه كل اما بجيب سيرته بتتحول كدا
فارس : انتى اللى بتجيبى سيرته ليه عايزة ترجعيله وحشك حض.نه اوى
نور : على فكرة انت بنى ادم قل..يل الادب ومبتفكرش فى الكلام قبل ما تقوله
فارس وهو بيهمس جنب شفايفها : بلاش اوريكى قل.ة ادبى اللى بجد
اتوترت اكتر وبلعت ريقها بصعوبة قرب من شفايفها وكان لسه هيق.بلها بس حس بدموعها اللى نزلت على خدوده
قام بعصبية من على السرير و وقع التربيزة بكوباية المياه اللى كانت عليها نور بصتله بخوف راح عندها مسك ايدها بع..نف : انتى وهو زبا.لة زى بعض وبس والله العظيم لهوجع قلبه زى ما وجع قلبى بالظبط وه.موته بالبطئ
بصله بدموع وخوف كبير و وجع : انا والله العظيم ما اعرف هو هعملك ايه انا مليش ذنب طلقنى وسبنى فى حالى بقى
فارس بصوت عالى: اخر.سى وكمل بتفكير : وانا ليه استنى اكتر من كدا: ما انا اخاد كل ح.قوقى دلوقتي
بصتله بخوف ورجعت لورا: قصدك ايه
يصلها بش.هوة : قصدى انتى فاهمه كويس
قر.ب منها جامد وخدها فى حضن.ه
نور بعياط : لا بالله عليك ابعدى عنى
با.سها بعنف الباب خبط
كامل : فارس
بعد عنها ولاقها بتعيط بشدة زقها لورا واتكلم بعصبية: بطلى عياط نفسك مسمعهوش
هزت راسها بخوف وهى بتحاول تكتم دموعها
فارس فتح الباب نص فتحة : فيه حاجه يا جدى
كامل : البس هدومك وتعال على اوضتى عايزاك
فارس: تمام
لبس قميصه وهو بيبصلها ببرود وهى بترتعش وخايفة منه
خرج و رزع الباب وراه سابت دموعها وعيطت بأنهيار
راح اوضة جده
كامل : اقفل الباب وراك
قفل الباب وراح وقف قدامه: عايز حاجه يا جدى
ص..فعه صف..عة قوية فارس بصله بصدمة وهو بيحط ايده على وشه
كامل بعصبية شديدة: انا ربيتك على كدا ربيتك على انك تعمل كدا فى مراتك وتتهج.م عليها
فارس: انت مش عارف دى مين
كامل : لا عارف كانت مرات عادل اوعى تكون مفكرنى نايم على ودانى انا اخبارك بتوصلى اول بأول والجوزاة دى مشيت عشان انا عايزاها تمشى بس مكنتش اتوقع ابدا انك تعمل كدا يا خسارة تربيتى فيك هى ذنبها ايه فى كل اللى حوصل
فارس بوجع ودموع : وانا كان ذنبى ايه هاا يا جدى وكمل وهو بيشاور على قلبه كان ذنبى ايه قلبى يتوجع اوى كدا
كامل اخده فى حضنه : انا حاسس بيك وعارف اللى مرت بيه بس دا ميسمحلكش انك تعمل كدا فى البناية يا ولدى مش كفايه أن جوزها طلقها فى أول شهر من جوزاها
فارس : متقولش جوزها
بصله وابتسم : حاضر مش هقول جوزها انت وبس اللى جوزها ممكن بقى تحترم مراتك شوية وتبطل على الاقل حاول يا ولدى
فارس : تمام
كامل : يلا روح وراضيها
فارس : عايز منى حاجه تانى يا جدى
كامل : لا يا ولدى
خرج من اوضة جده وراح اوضته لاقها نايمة على الأرض وهى منكمشة على نفسها شالها وحاطها على السرير طبع قب.لة صغيرة على خدها ونام سحبها لحض.نه ودفن رأسه فى رقبتها وذهب فى نوم عميق
فى الصباح صحيت ملاقتهوش على السرير وفجأة لاقيت الباب بيخبط
نور : مين
: انا يا بنتى
فتحت الباب ولاقيت سميرة سميرة بصتلها وابتسمت اما لاقتها لابسة قميص فارس نور بصتلها بخجل
سميرة: انا جبتلك شوية هدوم غيرى فيهم
نور اخدتهم منها بخجل : شكرا لحضرتك
سميرة: قوليلى يا ماما ممكن
نور بأببتسامة : تمام يا ماما
نسمة دخلت واتغاظت اما شفتها لابسه قميصه
نسمة بغيظ : ايه قلة الا..دب دى ما تتحشمى
سميرة : وفيها ايه يعنى يا بتى محدش غريب دى لابسه لجوزها
نور بصت فى الأرض بخجل شديد ونسمة بصتلها بغيظ
سميرة : يلا يبتى غيرى هدومك وانزلى عشان تحضرى الوكل لجوزك قبل ما يرجع من الارض دى عادتنا أن الست تعمل وكل لجوزها وهو بس اللى ياكل منه ويقول رأيه
نور : تمام
لبست ونزلت حد من الخدم قالها ان سميرة مستنيها فى المطبخ دخلت المطبخ لاقتهم واقفين مستنينها
سميرة : يلا يحبيبتى المطبخ كله ليكى ورينا شطرتك
نور : تمام
خرجوا الكل من المطبخ حتى الخدم ونور بدأت تجهز الاكل كانت بتسويه شمت ريحة الاكل بصت على الاكل برضا
نور بغيظ : والله خسارة فيه المريض النفسي دا
نسمة : نور
نور : نعم
نسمة : موبيلك بيرن فى اوضتك اطلعى شوفيه
نور بصت على الاكل
نسمة : متخافيش انا هاخد بالى منه لحد ما تيجى
نور ببراءة وابتسامة: تمام شكراً
نسمة : على ايه
نور طلعت ونسمة فضلت فى المطبخ حطت شطة كتير فى الشوربة
نسمة بش.ر : اما نشوف يا ست نور اما خليتك واقفة فى نص هدومك وكسفتك مبقاش انا نسمة
عند نور طلعت وملاقتش حد رن
نور: ممكن تكون سمعت حاجه تانية وفكرته فونى يلا حصل خير
نزلت ولاقيتها واقفة بتقلب فى الشوربة بصتلها بحب : شكراً يحبيبتى تسلميلى
نسمة بصتلها بأببتسامة ش.ر وخرجت
بعد الضهر فارس رجع
سميرة : يلا يحبيبى اطلع غير هدومك وانزل عشان تاكل نور هى اللى عملت الوكل
بص على نور بابتسامة وهى بصتله بزعل وكر.ه اضايقت وطلع اوضته غير ونزل
فى اوضة السفرة
سميرة ونور ونسمة وكامل كانوا قاعدين
سميرة : الاكل دا لفارس بس عشان مراته اللى عامله يلا دوق وقولنا رأيك يبنى نسمة بصت لنور بأبتسامة ش.ر فارس بدأ ياكل و
شاهد👈الفصل الخامس
تمتلك مدونه دار الروايه المصريه مجموعة
من أكبر الروايات المتنوعة الحصرية والمميزة
اكتب ف بحث جوجل دار الروايه المصريه
واستمتع بقراء جميع الروايات الحصرية والمميزة
اكتب تعليق برايك هنا